W sierpniu 1920 roku Wojsko Polskie dowodzone przez Marszałka Józefa Piłsudskiego w walkach toczonych na linii dolnej i środkowej Wisły, na przedpolach Warszawy, nad Wieprzem, w okolicach Zamościa aż po Lwów, najpierw powstrzymało nawałę wojsk sowieckich, a następnie w zwycięskiej ofensywie rozbiło Armię Czerwoną. Walki toczone w sierpniu 1920 roku przez Wojsko Polskie przeszły do historii jako Bitwa Warszawska.
Zwycięstwo wówczas odniesione ocaliło niepodległość Polski, wytyczyło naszą granicę na Wschodzie, ostatecznie ustaloną na konferencji pokojowej w Rydze w 1921 roku oraz ocaliło Europę przed sowieckim komunizmem.
Dzień 15 sierpnia [Święto Wniebowzięcia NMP], kiedy ruszyła polska ofensywa znad Wieprza w 1920 roku dając nam zwycięstwo na Wschodzie, utrwalone kolejną zwycięską bitwą nad Niemnem we wrześniu 1920 roku, obchodzimy jako Święto Wojska Polskiego.
Ustanowiony rozporządzeniem Rady Obrony Państwa w dniu 11 sierpnia 1920 roku, celem nagradzania czynów męstwa i odwagi, wykazanych w boju przez oficerów, podoficerów i szeregowców. W wyjątkowych przypadkach był przyznawany osobom cywilnym współdziałającym z armią czynną. Mógł być nadany tej samej osobie czterokrotnie kolejno.
Nadawanie KRZYŻA WALECZNYCH należało do kompetencji wodza naczelnego z możliwością przekazania tych uprawnień niższym dowódcą, lecz nie niższym niż dowódca pułku.
KRZYŻ WALECZNYCH był nadawany za czyny bojowe dokonane w okresie wojny 1918-1920, za walki w Legionach Polskich, w korpusach i formacjach tworzonych w Rosji i Francji oraz za walki w powstaniach wielkopolskim i śląskim, a także za działalność w Polskiej Organizacji Wojskowej na obszarach okupowanych. Wyróżniono nim również weteranów Powstania Styczniowego.
Odznaką KRZYŻA WALECZNYCH jest krzyż bity z brązu o wym. 42×42 mm. Na ramionach awersu krzyża rozłożony wypukły napis: NA-POLU-CHWAŁY 1920; tarcza środkowa pięciokątna z wypukłym wizerunkiem orła państwowego; na rewersie krzyża w środku na tarczy wieniec z liści wawrzynowych, przedziany mieczem obosiecznym, skierowanym pionowo ostrzem ku górze; na ramionach poziomych napis: WALE-CZNYM. Na górnym ramieniu krzyża był wybijany kolejny numer produkcji krzyża.
Wstążka szer. 37 mm amarantowa z białymi paskami szer. 7 mm, umieszczonymi w odległości 1 mm od obu brzegów.
Każde następne nadanie uwidoczniały nałożone na wstążkę okucia w formie listewki z brązu szer. 6 mm, ozdobionej wytłoczonymi liśćmi dębowymi. Przy drugim nadaniu nakładano jedną listewkę, przy czwartym – trzy.
Z nadaniem KW związane były przywileje np.: prawo niezwłocznego awansu [dla wojskowych] o jeden stopień w miarę posiadanych kwalifikacji i w granicach etatów, pierwszeństwo do honorów ze strony wojskowych równego stopnia nie posiadających KW lub innego, wyższego odznaczenia, prawo wyborcze do Senatu, prawo pierwszeństwa przy obsadzaniu stanowisk w służbie państwowej i społecznej, itd.
Odznaczeni byli zobowiązani do noszenia zawsze pełnej odznaki KW na mundurze, podobnie jak odznaki ORDERU VIRTUTI MILITARI. Nadawanie KW zakończono 29 maja 1923 roku. W latach 1920-1923 ozdobiono ok. 60 tyś. osób, w tym wielokrotne i pośmiertne. Między innymi udekorowano ok. 100 weteranów Powstania Styczniowego i 1230 cudzoziemców, miasto Płock oraz mogiłę ochotników z Ameryki.
Otoczony niezwykłą estymą społeczeństwa polskiego KRZYŻ WALECZNYCH, stanowił obok ORDERU VIRTUTI MILITARI wysokie wyróżnienie żołnierzy walczących podczas II wojny światowej.